سحر گاهان که تابوتم
به روی دوش یاران
رهسپار خانه ی جاوید میگردد
و انده فزون مادرم
هر لحظه در کوچه ی غم می پیچد
تو نیز , ای آشنای سنگدل
از خانه برون آی
بگو رفتی
برو منزلگاه نو مبارک.
:: بازدید از این مطلب : 172
|
امتیاز مطلب : 18
|
تعداد امتیازدهندگان : 6
|
مجموع امتیاز : 6
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
